Post by Mikey Ché on Oct 17, 2008 13:25:06 GMT 1
Onderteken deze brief en schrijf je reactie op www.animo-jonglinks.be/35/114/details.html
Voor een sterke socialistische partij en geen verwaterd centrumgeval!
Open brief aan sp.a,
Opdat onze kleine Piet nooit de oorloge meemake, stemt de socialisten! Uw sociale zekerheid! Opdat de heerschappij der financie eindige en de arbeid zegeviere!
Vrienden, vriendinnen, kameraden,
Slogans uit de oude doos. Krachtig, duidelijk, vurig en bezield. Het heeft geen zin deze te kopiëren. We kunnen er wel iets uit leren: namelijk dat ze er pal op zaten. Het zijn slogans die precies de gevoelens verwoorden van een naoorlogse samenleving die een nooit eerder geziene onzekerheid had gekend. Die onzekerheid was de angst van de mensen. Die onzekerheid was de motivatie van de socialistische partij om te zoeken naar oplossingen. Een socialistische partij die met open vizier naar één ideaal van gelijkheid streefde en zo één van de belangrijkste actoren in de samenleving werd. Dit waren ook slogans die eenduidig en duidelijk het ideaal verwoorden van een partij die er perfect in slaagde om de angst van de bevolking voor de onzekerheid uit het verleden om te zetten in een zekerheid voor de toekomst. Is dat trouwens niet waar elke partij van droomt?
Te weten wat er leeft en daar oprecht naar handelen?
Op 10 juni 2007 haalden we 16,4%. Bij de laagste resultaten voor sociaaldemocraten in Europa, bij de laagste resultaten in de geschiedenis van onze partij. Dit als gevolg van een campagne van ongekend lage kwaliteit, uitgedacht door highbrow socialisten, zonder voeling met de man en de vrouw in de straat, tot nader orde nog steeds ons kiespubliek. Een campagne die bovendien uitblonk in een gebrek aan ‘visie’- what’s in a name - aan verhaal, aan eenduidigheid en aan duidelijkheid. We bezielden niet. We wisten wel wat het kostte en hoe we het wilden uitvoeren, maar vrienden, vriendinnen en kameraden, een campagne is geen optelsom van het ene beleidsvoorstel na het andere. Onze beleidsvoorstellen zijn de som van onze visie op vrijheid, gelijkheid en zekerheid! Onzekerheid beantwoord je niet door het ene beleidsvoorstel na het andere te poneren, maar door een samenhangend en geloofwaardig verhaal.
10 juni 2007 leek zo mooi voor Yves Leterme.
De conservatieven en liberalen besloten echter langer dan een jaar te zwelgen in een zweem van zweverige incapabiliteit en zwalpende bestuurloosheid. Bovendien, heeft de bloeddorstige drang tot deregularisering van de neoliberalen wereldwijd tot een financieel bloedbad geleid. Een regering die toch al niet inzette op de sociaaleconomische thema's heeft nu het sociaaleconomisch budget in de afgrond van de financiële crisis gestort.
Dit moment is een historische opening in een 30 jaar lang gerespecteerde neoliberale consensus om het neosocialistisch alternatief als antwoord voorop te stellen. Dit is onze kans. Mensen willen zekerheid. Een zekerheid die niet wordt ingevuld door de liberalen opnieuw het ministerie van Financiën te geven. Wanneer het brandt op de financiële markt zetten we een pyromaan toch niet aan het hoofd van onze brandweer?
De zekerheid waar mensen naar streven wordt evenmin ingevuld door nationalisten die in een vlucht vooruit naar hun eigen utopische ministaat een verrottingspolitiek voeren in ons land . Zij willen een staat die zelfs de slagkracht niet meer heeft om in te grijpen en bij te sturen om mensen zekerheid te garanderen. Socialisten willen een staatshervorming die deze zekerheid maximaal garandeert op elk bestuursniveau. Een sociale staatshervorming die garant staat voor solidariteit en efficiëntie. De staatshervorming waar de extreme separatisten van de NV-A voor staan, is geen staatshervorming, maar een staatsuitholling.
Sommige liberalen pleiten nu ongegeneerd en onvoorstelbaar hypocriet voor een sterke rol van de staat. Andere liberalen, zoals Somers en Reynders, weigeren, gevangen in hun eigen ideologische immobiliteit en fundamenteel foute redeneringen, de juiste conclusies te trekken.
Wij durven wel de juiste conclusies trekken. Mensen verwachten antwoorden die tegemoet komen aan hun onzekerheid. De verkoop van Fortis was het ideale moment om aan te geven hoe wij de markt willen reguleren. Laat maar gaan die markt, zeggen de liberalen, laat maar los! Net zoals wij de markt weigeren los te laten, zo laten we ook de mensen niet los! Dit is onze kans.
Wat praten we graag over Obama! Wat praten we graag over Change, we believe in.
Laten we dan ook praten over ons belief tot maakbaarheid van de samenleving. Wij geloven dat we iedereen aan het werk moeten krijgen, omdat mensen zo sterker in het leven staan. Wij geloven dat de overheid moet kunnen bepalen hoeveel onze energiefactuur kost. Wij geloven in een overheid die voor de mensen, in naam van de mensen bepaalt waar de markt begint en waar de markt eindigt omdat diezelfde mensen anders knock-out geslagen worden door de onzichtbare hand van de markt. Wij geloven in een sterke staat die gelijkheid propageert, een staat die toplonen aan banden legt. Een sterke staat die jongeren een degelijk inkomen garandeert, die ervoor zorgt dat mensen, zeker diegenen met een laag inkomen, een huis kunnen kopen. Een staat die gelijke onderwijskansen vooropstelt. Wij geloven ook dat veiligheid een kwestie van kansen geven is, niet van het ontnemen van kansen.
Laat dát ons verhaal zijn, laat dát de verandering zijn waar we in geloven. Geloven in verandering, niet in een zwak compromis, geen middelmatigheid. We verwachten een partij die een sterk verhaal vertelt én durft te vertellen! Laten we politiek durven te gaan waar we ideologisch al lang staan.
We hoeven ons verhaal noch te verwateren noch af te zwakken voor de centrumkiezer. In de politieke supermarkt, vechten we niet voor de centrumkiezer. De centrumkiezer bestaat niet. In de politieke supermarkt, zijn wij het product en dienen wij ons te differentiëren en dit kan niet door een diffuus en onduidelijk verhaal, zoals sp.a het vandaag de dag vertelt. De kiezer wordt niet overtuigd door een light-product in die supermarkt. De kiezer kiest voor de socialisten als hij of zij ervan overtuigd is dat wij zijn of haar zekerheid garanderen, dat wij een sterk, duurzaam en geloofwaardig product aanbieden. Want de kiezer die leeft in een periode met een lang niet geziene onzekerheid wordt overtuigd door een verhaal van vrijheid, gelijkheid en zekerheid!
Als wij nu het moment niet grijpen, dan ligt dat niet aan de liberalen, niet aan de christendemocratische tsjeverij, maar dan ligt het aan ons.
Rosa Luxemburg zei ooit dat de vrijheid van de liberalen de vrijheid is van een vrije vos in een vrij kippenhok. De vrijheid van de socialist, de vrijheid van de socialistische partij is een vrijheid die altijd en eerst en vooral wordt afgewogen aan onze idealen van zekerheid en gelijkheid!
Slogans zijn altijd het sluitstuk van een verhaal.
Sterke slogans zijn het sluitstuk van een sterk verhaal en een sterk verhaal is datgene wat wij moeten vertellen. Laten we deze kans grijpen om ons verhaal te vertellen, zonder compromis maar mét een kracht onze schitterende partij waardig. Laten we terug een partij zijn die niet alleen gelijk heeft, maar ook gelijk krijgt. Wij durven te zeggen, wij hebben gelijk. Als we daar zelf niet van overtuigd zijn, zal de kiezer ook nooit overtuigd worden.
Beste vrienden,vriendinnen, kameraden, dit is onze kans. Laten we ze samen grijpen en laten we samen vooruitgaan! Opdat de arbeid zegeviere! Voor onze sociale zekerheid !Voor onze kleine piet!
Nationaal animo bestuur (animo = jongeren sp.a)
Voor een sterke socialistische partij en geen verwaterd centrumgeval!
Open brief aan sp.a,
Opdat onze kleine Piet nooit de oorloge meemake, stemt de socialisten! Uw sociale zekerheid! Opdat de heerschappij der financie eindige en de arbeid zegeviere!
Vrienden, vriendinnen, kameraden,
Slogans uit de oude doos. Krachtig, duidelijk, vurig en bezield. Het heeft geen zin deze te kopiëren. We kunnen er wel iets uit leren: namelijk dat ze er pal op zaten. Het zijn slogans die precies de gevoelens verwoorden van een naoorlogse samenleving die een nooit eerder geziene onzekerheid had gekend. Die onzekerheid was de angst van de mensen. Die onzekerheid was de motivatie van de socialistische partij om te zoeken naar oplossingen. Een socialistische partij die met open vizier naar één ideaal van gelijkheid streefde en zo één van de belangrijkste actoren in de samenleving werd. Dit waren ook slogans die eenduidig en duidelijk het ideaal verwoorden van een partij die er perfect in slaagde om de angst van de bevolking voor de onzekerheid uit het verleden om te zetten in een zekerheid voor de toekomst. Is dat trouwens niet waar elke partij van droomt?
Te weten wat er leeft en daar oprecht naar handelen?
Op 10 juni 2007 haalden we 16,4%. Bij de laagste resultaten voor sociaaldemocraten in Europa, bij de laagste resultaten in de geschiedenis van onze partij. Dit als gevolg van een campagne van ongekend lage kwaliteit, uitgedacht door highbrow socialisten, zonder voeling met de man en de vrouw in de straat, tot nader orde nog steeds ons kiespubliek. Een campagne die bovendien uitblonk in een gebrek aan ‘visie’- what’s in a name - aan verhaal, aan eenduidigheid en aan duidelijkheid. We bezielden niet. We wisten wel wat het kostte en hoe we het wilden uitvoeren, maar vrienden, vriendinnen en kameraden, een campagne is geen optelsom van het ene beleidsvoorstel na het andere. Onze beleidsvoorstellen zijn de som van onze visie op vrijheid, gelijkheid en zekerheid! Onzekerheid beantwoord je niet door het ene beleidsvoorstel na het andere te poneren, maar door een samenhangend en geloofwaardig verhaal.
10 juni 2007 leek zo mooi voor Yves Leterme.
De conservatieven en liberalen besloten echter langer dan een jaar te zwelgen in een zweem van zweverige incapabiliteit en zwalpende bestuurloosheid. Bovendien, heeft de bloeddorstige drang tot deregularisering van de neoliberalen wereldwijd tot een financieel bloedbad geleid. Een regering die toch al niet inzette op de sociaaleconomische thema's heeft nu het sociaaleconomisch budget in de afgrond van de financiële crisis gestort.
Dit moment is een historische opening in een 30 jaar lang gerespecteerde neoliberale consensus om het neosocialistisch alternatief als antwoord voorop te stellen. Dit is onze kans. Mensen willen zekerheid. Een zekerheid die niet wordt ingevuld door de liberalen opnieuw het ministerie van Financiën te geven. Wanneer het brandt op de financiële markt zetten we een pyromaan toch niet aan het hoofd van onze brandweer?
De zekerheid waar mensen naar streven wordt evenmin ingevuld door nationalisten die in een vlucht vooruit naar hun eigen utopische ministaat een verrottingspolitiek voeren in ons land . Zij willen een staat die zelfs de slagkracht niet meer heeft om in te grijpen en bij te sturen om mensen zekerheid te garanderen. Socialisten willen een staatshervorming die deze zekerheid maximaal garandeert op elk bestuursniveau. Een sociale staatshervorming die garant staat voor solidariteit en efficiëntie. De staatshervorming waar de extreme separatisten van de NV-A voor staan, is geen staatshervorming, maar een staatsuitholling.
Sommige liberalen pleiten nu ongegeneerd en onvoorstelbaar hypocriet voor een sterke rol van de staat. Andere liberalen, zoals Somers en Reynders, weigeren, gevangen in hun eigen ideologische immobiliteit en fundamenteel foute redeneringen, de juiste conclusies te trekken.
Wij durven wel de juiste conclusies trekken. Mensen verwachten antwoorden die tegemoet komen aan hun onzekerheid. De verkoop van Fortis was het ideale moment om aan te geven hoe wij de markt willen reguleren. Laat maar gaan die markt, zeggen de liberalen, laat maar los! Net zoals wij de markt weigeren los te laten, zo laten we ook de mensen niet los! Dit is onze kans.
Wat praten we graag over Obama! Wat praten we graag over Change, we believe in.
Laten we dan ook praten over ons belief tot maakbaarheid van de samenleving. Wij geloven dat we iedereen aan het werk moeten krijgen, omdat mensen zo sterker in het leven staan. Wij geloven dat de overheid moet kunnen bepalen hoeveel onze energiefactuur kost. Wij geloven in een overheid die voor de mensen, in naam van de mensen bepaalt waar de markt begint en waar de markt eindigt omdat diezelfde mensen anders knock-out geslagen worden door de onzichtbare hand van de markt. Wij geloven in een sterke staat die gelijkheid propageert, een staat die toplonen aan banden legt. Een sterke staat die jongeren een degelijk inkomen garandeert, die ervoor zorgt dat mensen, zeker diegenen met een laag inkomen, een huis kunnen kopen. Een staat die gelijke onderwijskansen vooropstelt. Wij geloven ook dat veiligheid een kwestie van kansen geven is, niet van het ontnemen van kansen.
Laat dát ons verhaal zijn, laat dát de verandering zijn waar we in geloven. Geloven in verandering, niet in een zwak compromis, geen middelmatigheid. We verwachten een partij die een sterk verhaal vertelt én durft te vertellen! Laten we politiek durven te gaan waar we ideologisch al lang staan.
We hoeven ons verhaal noch te verwateren noch af te zwakken voor de centrumkiezer. In de politieke supermarkt, vechten we niet voor de centrumkiezer. De centrumkiezer bestaat niet. In de politieke supermarkt, zijn wij het product en dienen wij ons te differentiëren en dit kan niet door een diffuus en onduidelijk verhaal, zoals sp.a het vandaag de dag vertelt. De kiezer wordt niet overtuigd door een light-product in die supermarkt. De kiezer kiest voor de socialisten als hij of zij ervan overtuigd is dat wij zijn of haar zekerheid garanderen, dat wij een sterk, duurzaam en geloofwaardig product aanbieden. Want de kiezer die leeft in een periode met een lang niet geziene onzekerheid wordt overtuigd door een verhaal van vrijheid, gelijkheid en zekerheid!
Als wij nu het moment niet grijpen, dan ligt dat niet aan de liberalen, niet aan de christendemocratische tsjeverij, maar dan ligt het aan ons.
Rosa Luxemburg zei ooit dat de vrijheid van de liberalen de vrijheid is van een vrije vos in een vrij kippenhok. De vrijheid van de socialist, de vrijheid van de socialistische partij is een vrijheid die altijd en eerst en vooral wordt afgewogen aan onze idealen van zekerheid en gelijkheid!
Slogans zijn altijd het sluitstuk van een verhaal.
Sterke slogans zijn het sluitstuk van een sterk verhaal en een sterk verhaal is datgene wat wij moeten vertellen. Laten we deze kans grijpen om ons verhaal te vertellen, zonder compromis maar mét een kracht onze schitterende partij waardig. Laten we terug een partij zijn die niet alleen gelijk heeft, maar ook gelijk krijgt. Wij durven te zeggen, wij hebben gelijk. Als we daar zelf niet van overtuigd zijn, zal de kiezer ook nooit overtuigd worden.
Beste vrienden,vriendinnen, kameraden, dit is onze kans. Laten we ze samen grijpen en laten we samen vooruitgaan! Opdat de arbeid zegeviere! Voor onze sociale zekerheid !Voor onze kleine piet!
Nationaal animo bestuur (animo = jongeren sp.a)
